Na czynniki pierwsze: Eldo

 cz2: ELDO

 

   Oczyszczam miasto ze <smarknięcie> z pusto głowo.. No a jak inaczej mógłby się rozpocząć tekst o Eldo, no jak ?

Gdy byłem młodzianinem w większym stopniu niż teraz, Kazimierczak bardzo mi imponował. Stał się jednym z moich ulubionych raperów i bardzo było mi miło rozkładać jego teksty na czynniki pierwsze, brodząc po uszy w jego wersowych zawikłaniach i pomysłach. Bo rzeczywiście, Eldo gdy się postara, potrafi nawinąć bardzo ciekawą zwrotkę, czy trafnie sparafrazować rzeczywistość . W parze z tym nigdy co prawda nie szło flow (a gdy już zaczęło się pojawiać, to teksty z lekka otępiały) ale do dziś lubię Leszka. Może i rzeczywiście jest trochę zapatrzony w siebie i swoje umiejętności, ale zwyczajnie go lubię za te wszystkie dobre kawałki, którymi mnie obdarował.

    Uczciwie trzeba przyznać, że w początkach swojej kariery nie zapowiadał się na jakiegoś szczególnie dobrego rapera, nie od początku bowiem był mistrzem słowa. Niby to całkiem naturalne, w końcu progres i te sprawy, ale jego ,,Opowieść o tym co tu się dzieje naprawdę’’ okazała się prawdziwą perłą, tyle że jeśli chodzi o wackowatość. Dziś album ten jest zwyczajnie nie do przesłuchania, chyba że lubujesz się w masochizmie. Fatalne brzmienie, flow zakrawające o recytatorstwo i takie teksty, że ze śmiechu mało co nie spadłem z krzesła. No nigga..:

Zginiesz, widzisz mam setki kobiet wkoło
Myślę, że zamiast Eldo powinienem być El Żigolo

Chyba na swojej pierwszej solówce Eldo chciał się pokazać z trochę innej, niż dotychczas strony, a więc dając niesamowite bragga i jakże powalające punche (ok, refleksyjnych wałków też trochę tam było). Dlaczego to zrobił? Nie wie tego nikt, może nawet on sam, ale ,,Opowieść..’’ i jej tematyka mocno kolidowały z tym, jaki naprawdę Leszek jest. W 2000, czyli rok przed premierą wcześniej wymienionej, ujrzała przecież światło jedna z najlepszych płyt hiphopowych w historii Polski. Mowa oczywiście o ,,Światłach Miasta’’ autorstwa Grammatika, gdy w jej skład wchodzili oprócz Erdo jeszcze Jotuze, Ash oraz niezrównany beatmaker Noon, bez którego ten krążek nie byłby na pewno tak doskonały, jak jest. Naprawdę klasyg, jeśli go nie słyszałeś, to bądź łaskaw i w ogóle nie wypowiadaj się o rapie. Do dziś ich pierwsze LP leci w głośnikach mych, to prawdziwa płyta wiecznie żywa. Kolejne krążki Gramma, już bez Bugajaka i Asha, nie stały się tak niezapomnianymi, można wręcz powiedzieć, że było to odklejanie kuponów od poprzedniczki. Finalnie zespół przestał działać w 2008, wcześniej zaliczyli też przerwę w jej funkcjonowaniu na okres lat 4 (od 00 do 04), bo Eldo koniecznie chciał zacząć karierę solową.

     Jak się zaczęła- to już opisałem, ale nie bez przyczyny mówi się przecież- pierwsze śliwki robaczywki i kontynuuje zaczętą robotę, co w wypadku Kazimierczaka było naprawdę dobrym pomysłem, bo kolejne solówki stały na naprawdę wysokim poziomie, poczynając nawet od drugiej w kolejności Eterni. Na tychże nie uświadczyliśmy już żadnych popisów braggadacio (najwyżej parę wersów) a refleksyjne i zrównoważone oblicze warszawiaka. Bardzo ciekawymi albumami okazały się z pewnością Nie pytaj o nią oraz 27 utrzymane w podobnym tonie, czyli właśnie te refleksyjne, fajne wersy i.. słabe flow. Został przez to co prawda z miejsca okrzyknięty raperem potrafiącym nawijać tylko w jednym stylu, ale.. cóż, chyba zupełnie zasłużenie. Na pohybel przyszli Lechowi Returnersi, którzy zrobili mu podkładu na cały nowy krążek (dlaczego więc nie ma o tym mowy na okładce?) i chyba zmotywowali kolegę do technicznego progresu, bo w końcu mamy jawne przebłyski panowania nad bitem, a nie tylko gadanie obok niego. W ogóle ,,Zapiski z 1001 nocy’’ to dobra płyta, jedna z lepszych i bardziej klimatycznych wydanych w 2010.

     No właśnie- rap w jednym stylu to jeszcze nie tragedia, ale wychodzę z założenia, że dobry raper powinien na freestyle’u może i nie błyszczeć, ale chociaż trzymać poziom (już wiecie do czego dążę, nie?), a tego Leszkowi brakuje i to mocno. Tak naprawdę od feralnego występu u Reda nie słyszałem już żadnego wolnego w jego wykonaniu, ale może to i lepiej. Co jak co, jego Cop Robo i prawilne smarknięcie przeszły już do prawdziwej legendy beki z rapsów. Przeróbek tego jest na necie tysiące, znajdziecie nawet całe mixtape’y czy blendy bez mała ośmieszające uszatego i jego wyczyn. Ale znów- chyba całkiem zasłużenie, nie ?

     A w ostatnich latach? Ano nieźle, panie, nieźle- w 2011 Eldo wraz z dwoma członkami Molesty, czyli Włodim i Pelsonem, postanowili połączyć przecież siły we wspólnym projekcie Parias. Z początku myślałem, iż będzie to tylko jednorazowy wyskok, polegający na (niezłej) odpowiedzi Pei na jego zarzuty. Raczej na pewno był to też moment zapalający w istnieniu tego trio- bez beefu może nawet nie wpadli by na pomysł by nagrywać coś razem, a tak- 30 kwiecień i mamy dobrą, choć i nie wyskakującą ponad przeciętność płytę, o tytule zaczerpniętym z nazwy zespołu. Bity truskulowe, podobnie jak raping, ale wszystko nagrane z charakterem i ciekawe tekstowo. Z wydaniem panowie co prawda przesadzili, uznając się za innych od wszystkich, przez co opakowanie pomylić można na pierwszy rzut oka z blokiem papieru technicznego. Ponoć szykowany jest ich kolejny album, na który nawet czekam, pod warunkiem, że Pelson przestanie być flegmatycznym nudziarzem.

    Muzułmanin ostatnio jednak nie daje płytowo żadnych oznak życia, a jedynym faktem z jego okołomiesięcznej działalności jest tylko żenująca akcja związana z niepojawieniem się na koncercie charytatywnym bez podania żadnej przyczyny, czy nawet sygnału, że go zabraknie. Na takim poziomie nie powinno się to zdarzać, ale raper w miarę szybko (w miarę oznacza jednak kilka dni) przeprosił i wytłumaczył się z zaistniałej sytuacji. 

PLUSY

Ciekawe teksty

Progres

Dobre występy w zespołach

MINUSY

Raper z ,,łatką’’

Freestyle

PŁYTY WYDANE

Opowieść o tym co tu się dzieje naprawdę : 2/10

Eternia : 7/10

Człowiek, który chciał ukraść alfabet : 5.5/10 7.5/10

27 : 8/10

Nie pytaj o nią : 8/10

Zapiski z 1001 nocy : 8.5/10