Slums Attack - CNO2

Peja swoją poprzednią płytą z Decksem rozwiązał wór pełen propsów i choć ,,Reedukacja'' koniec końców okazała się trochę przereklamowana, to fani bronili jej jak własnej matki. Rysiek więc doszedł pewnie do wniosku, że skoro tamtym razem poradzili sobie tak dobrze, to po co cokolwiek zmieniać, przecież nie od dziś wiadomo, iż klepanie w kółko tego samego daje największe korzyści finansowe/fanbase'owe.

Są takie płyty, po których przesłuchaniu nie masz bladego pojęcia, co o nich napisać. CNO2 jest właśnie jedną z nich, bo została ona zrobiona zupełnie bez serca i wyczucia, przez co klimatu nie znajdziesz tu za grosz. Efektem jest zbieranina identycznych szesnastek Peji (wyglądającymi momentami na jakieś odrzuty) nawiniętmi pod podobnymi do siebie, klasycznymi bitami od Decksa (no ale czego innego było się można spodziewać?). Największym grzechem krążka okazuje się właśnie jego monotonność. Wszystko, ale to wszystko działa tu w mono. Monoflow. Monoteksty. Monobity. 

Dobrze rozumujecie, nadworny DJ Peji znowu się nie popisał. O ile na ,,Reedukacji’’ nie raziło to jeszcze tak bardzo w uszy, tak już na kolejnej z kolei jego płycie stało się to wręcz nie do zniesiena. Prawie wszystko nagrano w takim samym tempie i ogólnie wyszło to jakoś tak bezjajecznie, bez żadnych przebłysków, poza kilkoma nieśmiałymi światełkami w tunelu w postaci ,,ZONY’’ czy ,,Acid King’’. Na ogół jednak czeka na nas jak zwykle głęboki bas, plus jakieś mało wyszukane dźwięki, czy sample. Ot po prostu od początku do końca taki sam poziom, choć jednak trzeba przyznać, że dość porządny i odpowiednio wysoki średni, by równać się z poziomem szefa sztabu RPS.

Co nie znaczy naturalnie, że sam Peja jakoś się wyróżnia . O, nie. Fakt, nie ma co wymagać już w jego rapie jakichkolwiek rewelacji, bo jest on jednym z najstarszych w ogóle artystów podążających w kierunku hiphopowym w naszym kraju, ale to nie znaczy, że jego rap ma mi się od razu podobać. Bo jest dokładnie odwrotnie. 

Tekstowo za wiele dobrego nie uświadczymy. Zaskoczenia nie ma, czekają nas opowieści z ulicznej patologii, motywatory, chyba ze dwa storytelle i lekka domieszka braggi. Niby jako weteran w tej kwestii nie mógł raczej wymyślić niczego nowego, to jednak niesmak pozostaje, w końcu na poprzednim albumie tych artystów prezentowało się to naprawdę o niebo lepiej, tutaj mamy tylko kilka niezłych lirycznie kawałków, na przykład ,,To Miasto..’’ albo ,,Dom Zły’’, a reszta to typowe pejowskie ględzenie.

Nie postarał nam się Rychu ani trochę. Rymy są naprawdę wymuszone, często czasownikowe i nie dostające nawet do połowy wysokości miarki z napisem ,,dobre wersy’’. Fakt, pojawiają się jakieś wzmianki w zakresie techniki, słychać więc czasem wielokrotne, jednak w roku 2012 to tak naprawdę standard na polskiej scenie, więc Ameryka w żadnym wypadku nie została odkryta.

W parze z mizerią tekstową idzie za rękę bardzo przeciętne flow. Jak dla mnie Peja po prostu na przestrzeni lat wyuczył się, jak dobrze trafiać w werbel, by nie było to wszystko asłuchalne. Ogólnie jest więc mega przeciętnie, czasem może i słychać silenie się na przyspieszenia, ale i to za dobrze nie wyszło. Wiecznie zmęczony, flegmatyczny głos wykonawcy oraz częste sklejanie linijek na pewno nie pomagają zmienić tego stanu rzeczy.

Paradoksalnie źle wyszły dla Ryśka zagraniczne występy gościnne. Ogólnie są one nawet dobre, nie ma się do czego przyczepić, szczególnie że udało się sprowadzić tylu obcojęzycznych artystów na polski krążek, ale kawałek z Masta Acem bezlitośnie obnaża wszelkie grzechy gospodarza. Amerykański raper przysłowiowo zjadł, połknął i wysrał całą lirykę Peji na tym albumie. Jeśli chodzi natomiast o polską scenę, to za wiele ciekawego powiedzieć nie można- Pezet i 3W trzymają niezły poziom, reszta nie wyróżnia się ani na plus, ani na minus. 

Mimo tych wszystkich minusów jedna rzecz mnie zastanawia. Niby teoretycznie nic ciekawego na krążku nie usłyszałem, niby znowu wtórność totalna, ale.. tego Rycha wciąż chce się słuchać. Cały czas bije od niego bowiem prawdziwość i charyzma, więc nie zdziwię się, gdy fani po raz kolejny będą wniebowzięci, skoro nawet ja kilka utworów zostawiłem na mojej playliście.

0,5 za Masta Ace.

6.5/10